Καλησπέρα σας! (ή μήπως λένε καλημέρα τέτοια ώρα? ππφφφ όπως το βλέπει κανείς!)
Μόλις ανακάλυψα την ύπαρξή σας κι έσπευσα να γραφτώ και στο φόρουμ (σε λίγο που θα μπω φεις θα σας ψάξω κι εκεί)
Προσωπικά δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα ακοής, αλλά δε νομίζω ότι έχει κάποια σημασία καθότι, δόξα τω Θεώ, εδώ καθώς φαίνεται δεν υπάρχει διαχωρισμός στρατοπέδων.
Πέρα όμως από την προσωπική μου "ευαισθησία" στα κοινωνικά θέματα (πού καταντήσαμε! ποια ευαισθησία? η κοινή ανθρωπιά έπρεπε να είναι) και το ενδιαφέρον σε αυτούς τους τομείς, έχω μια μικρή αδερφούλα που γεννήθηκε πρακτικά κωφή. Λόγω καταρχάς της ενασχόλησής μου με το θέμα από όλες τις πλευρές (και φυσικά το ότι υπάρχει άτομο στην οικογένεια συμβάλλει κατά πάρα πολύ), δεύτερον λόγω της επαφής με την "κοινωνία των κωφών" κι επίσης λόγω των μαθημάτων ΕΝΓ που παρακολουθώ, έχω γνώση και άποψη αν όχι για όλα (προς Θεού!) για πάρα πολλά.
Αυτό που δυστυχώς δεν ξέρω και δε θα μάθω ποτέ είναι αυτό το "in your shoes" που λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι/Αμερικάνοι. Θα ήθελα πολύ για μια μέρα έστω να μπορούσα να βρεθώ στη θέση κάποιου κωφού ατόμου. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λέξεις, ούτε οι αισθήσεις. Εγώ δε μπορώ να εξηγήσω πώς είναι να ακούς το κύμα που σκάει στα βράχια, ούτε τη φασαρία των αυτοκινήτων και τα κορναρίσματα και να σε πιάνει πονοκέφαλος. Ούτε εσείς μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς είναι να ακούς κάτι, χωρίς να ξέρεις τι. Ή τι θα πει "ακούω μια ομιλία στο περίπου, αντιλαμβάνομαι ότι μιλάνε αλλά δεν ξέρω τι λένε". Θα ήθελα να το ζήσω, να το νιώσω, να το καταλάβω.
Αρκετά σας ζάλισα όμως, αυτό θα έπρεπε να ήταν ένα συστατικό ποστ κι όχι σεντόνι...
Έχουμε ολόκληρο φόρουμ να συζητήσουμε για όλα!
Καλώς σας βρήκα!!
Μόλις ανακάλυψα την ύπαρξή σας κι έσπευσα να γραφτώ και στο φόρουμ (σε λίγο που θα μπω φεις θα σας ψάξω κι εκεί)
Προσωπικά δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα ακοής, αλλά δε νομίζω ότι έχει κάποια σημασία καθότι, δόξα τω Θεώ, εδώ καθώς φαίνεται δεν υπάρχει διαχωρισμός στρατοπέδων.
Πέρα όμως από την προσωπική μου "ευαισθησία" στα κοινωνικά θέματα (πού καταντήσαμε! ποια ευαισθησία? η κοινή ανθρωπιά έπρεπε να είναι) και το ενδιαφέρον σε αυτούς τους τομείς, έχω μια μικρή αδερφούλα που γεννήθηκε πρακτικά κωφή. Λόγω καταρχάς της ενασχόλησής μου με το θέμα από όλες τις πλευρές (και φυσικά το ότι υπάρχει άτομο στην οικογένεια συμβάλλει κατά πάρα πολύ), δεύτερον λόγω της επαφής με την "κοινωνία των κωφών" κι επίσης λόγω των μαθημάτων ΕΝΓ που παρακολουθώ, έχω γνώση και άποψη αν όχι για όλα (προς Θεού!) για πάρα πολλά.
Αυτό που δυστυχώς δεν ξέρω και δε θα μάθω ποτέ είναι αυτό το "in your shoes" που λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι/Αμερικάνοι. Θα ήθελα πολύ για μια μέρα έστω να μπορούσα να βρεθώ στη θέση κάποιου κωφού ατόμου. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λέξεις, ούτε οι αισθήσεις. Εγώ δε μπορώ να εξηγήσω πώς είναι να ακούς το κύμα που σκάει στα βράχια, ούτε τη φασαρία των αυτοκινήτων και τα κορναρίσματα και να σε πιάνει πονοκέφαλος. Ούτε εσείς μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς είναι να ακούς κάτι, χωρίς να ξέρεις τι. Ή τι θα πει "ακούω μια ομιλία στο περίπου, αντιλαμβάνομαι ότι μιλάνε αλλά δεν ξέρω τι λένε". Θα ήθελα να το ζήσω, να το νιώσω, να το καταλάβω.
Αρκετά σας ζάλισα όμως, αυτό θα έπρεπε να ήταν ένα συστατικό ποστ κι όχι σεντόνι...
Έχουμε ολόκληρο φόρουμ να συζητήσουμε για όλα!
Καλώς σας βρήκα!!