Tίτο γειά σου... Το διάβασα με μεγάλη προσοχή και (αν και μας είχες πει κάποια πράγματα και στο φέις) , πρέπει να πω ότι αισθάνομαι έναν κόμπο στο λαιμό. Η δική μου ζωή νομίζω ότι ήταν πολύ πιο εύκολη από αυτό που περιγράφεις.
Εγώ απλώς... είμαι κουφή.
Μάλλον εμείς πρέπει να θαυμάσουμε εσένα και την Ράνια για το κουράγιο που δείχνετε και οι δυο. Και την μητέρα της φυσικά.
Σε ευχαριστούμε που ήρθες στην ομάδα μας και που μοιράζεσαι την ιστορία σου μαζί μας.
Μπορεί να έχω περάσει άσχημα παιδικά χρόνια που μου έχουν στιγματίσει την ζωή και το "ποιον" μου αλλά ένα έχω να πω... ΜΠΡΆΒΟ... Είσαι πολύ δυνατός ψυχολογικά και σωματικά όπως και η φίλη σου η Ράνια και η μητέρα της βέβαια! Έχετε βιώσει το αίσθημα της αγάπης, το πιο αγνό και σωστό... Συγκινούμαι! Συγχαρητήρια, άξιος θαυμασμού!